Post Description

Folk, singer-songwriter, België.

Written in Music: 

Dat een overvloed aan creativiteit tot een blokkade kan leiden maakt Gaëtan Vandewoude mee als hij vrij snel na de vorige Isbells release Basegemiti zichzelf keihard in de studio tegenkomt. Dit ervaart Chantal Acda ook van dichtbij en in goed overleg met elkaar besluiten ze dat het voor Gaëtan Vandewoude beter is om het werk anders te rangschikken. Gaëtan Vandewoude houdt zich vooral met het schrijven van de albumtracks bezig, Chantal Acda neemt de rol als producer van hem over. Door deze keuze borduurt And the Noise Settles onbewust vooral op het loslaten thema voort. Loslaten om door te groeien.

De opzet van Chantal Acda verschilt enorm van de wijze waarmee Gaëtan Vandewoude normaal aan de slag gaat. De zangeres is met haar soloplaten en gemeenschappelijke projecten al zo ver doorontwikkeld dat ze de gitaar niet meer bij het componeren nodig heeft. Ze schrijft de muziek grotendeels achter de piano en laat zich door die ambiance leiden. Voor haar is de gitaar slechts een schild waarachter een muzikant zich schuilhoudt en zich mee bewapent. Folkgezelschap Isbells weet als geen ander hoe het is om met kleine liedjes mensen te raken, te ontroeren. Daarmee maakten ze bij mij jaren geleden al zoveel indruk en And the Noise Settles brengt die beleving opnieuw naar boven. Chantal Acda gebruikt de opnameplek om deze live ervaring weer  op te roepen.

Het in hokjes denken gaat niet voor And the Noise Settles op. Wat heb je eraan om alles naderhand passend te maken als je tevens de mogelijkheid hebt om iedereen tegelijkertijd in dezelfde sessieruimte van Nicolas Rombauts te laten spelen? Hierdoor karakteriseert de plaat zich door een improviserende setting, waarbij de muzikanten direct kunnen leveren en in het geval van Isbells gelijk kunnen vlammen. Het is niet zo dat de gitaar helemaal ontbreekt, het is alleen niet vanzelfsprekend dat Gaëtan Vandewoude die partijen inspeelt. Dit is nu vooral de taak van Dead Man Ray lid Elko Blijeert. Isbells heeft een totaal andere bandsamenstelling, met naast oudgedienden bassist en trompettist Gerd Van Mulder, drummer Christophe Vandewoude en gitarist Gianni Marzo nog een veelvoud aan jazzmuzikanten zoals drummer Anke Verslype, pianisten Niels Verheest, violist Patrica Vanneste (Balthazar), saxofonist Frans Van Isacker en de trompettisten Firas Al-Alwani en Jon Birdsong. Verder bemoeit de IJslandse producer Valgeir Sigurdsson, die nu vooral als toetsenist actief is, zich ook met het proces, .

Hold You is een prachtige opener, zo hoor ik Isbells het liefste. De moederlijke warmte van vangnet Chantal Acda die zich over Gaëtan Vandewoude ontfermt. Ongelofelijk dat die twee praktisch even oud zijn. Zo krijg je dus een zaal stil, wat zal dit live weer een genot zijn, zeker met de in topvorm verkerende begeleidingsband. Want we kunnen gerust stellen dat de onvoorwaardelijke liefde tussen Chantal Acda en Gaëtan Vandewoude alles bijeen bindt, liefde die het houden van overstijgt en die iets spiritueels heeft. Bijzonder dat hun relatie puur zakelijk is, want wat is dit toch mooi.

Away You Go bezingt de dagen. Dagen uit het verleden en hoopvolle dagen die spoedig zullen volgen. Dagen van hoop, dagen van verlies. Niet voor niets is het een ode aan Geert Maris van Nona Mez, de voormalige bandmaat van Gaëtan Vandewoude, die met zijn zelfgekozen dood zoveel leegte en onbegrip bij de zanger achterlaat. Loslaten om door te groeien, maar nooit vergeten. A Little Bit Longer is nog kleiner, nog intiemer. Muziek zoals het in eerste instantie bedoeld is, om naar te luisteren. In de Basegemiti setting komt deze niet volledig tot zijn recht, er ontbreekt iets aan. Op het origineel wordt het vocale vermogen van Chantal Acda nog wat verdrongen, hier plaatst ze zichzelf naast Gaëtan Vandewoude. Het is de afsluiting van een voltooide dag die niet altijd een voltooid gevoel achterlaat.

Het dromerige Close verklaart de keuze van de aan het Antwerpse Conservatorium afgestudeerde jazzdrummer Anke Verslype. Ze voegt een speels toegankelijk spanningsveld toe, waarbij huppelende basloopjes inspringen en waar de strijkers het muzikale vlak vervolgens inkleuren. Ook hier vallen de emotionele folk lagen van Chantal Acda zo op. Het is de al eerder aangegeven moederlijke warmte, een kracht die ze met Moya Brennan van Clannad deelt, een uniek talent, waar maar weinigen mee gezegend zijn. Met het psychedelische Turtles and Bird duikt Isbells de jaren zeventig in en voegt daar een vleugje eighties gitaar nostalgie aan toe.

Staat Gaëtan Vandewoude alleen in een samenleving die door godsdienstwaanzin zijn eigen graf graaft? Is hij een Brown Paper Bag wegwerpproduct van een onbegrijpelijke maatschappij of zijn er meerdere gelijkgestemden? Nog steeds misbruikt men het geloof, terwijl die primaire gedachte daarachter juist zo puur is. Het kosmische Side By Side is het indirecte gevolg hiervan. Wat blijft er over als alles vervaagd is? Koester die liefde voor elkaar en werk aan een betere toekomst. Nu kan het nog, herenig je met liefde en gebruik die bouwstenen voor een universeel gevoel van saamhorigheid. Isbells op de Pink Floyd toer met David Gilmour-achtig progrock-gitaarspel. Zelfs door groot uit te pakken, blijven ze klein en breekbaar. Big, Fat and Giant, Gaëtan Vandewoude als een godspersoon die deze planeet gecreëerd heeft, Chantal Acda als oververmoeide Moeder Aarde als de uitgeputte superkracht, waarbij het laatste beetje aan energie wegebt.

De twee bijna vijftigers blikken dagdromend in de vredelievende Four Things for Sure hippie ideologie op het leven terug. Nu de generatie boven hen wegvalt moeten zij de wijsheid op de jongeren overbrengen. Hoe verklaar je dan de achtergelaten puinhoop en het gebrek aan controle. Heb je spijt en toon je berouw? Of overhandig je de juiste handvatten om van de gemaakte fouten te leren? Het verontrustende What Would You Do? is een pleidooi voor die wederopbouw die klein bij jezelf begint. En dan besef je het belang van die piano weer, die hier de gitaar aanstuurt en de juiste richting opduwt. Presenteert Gaëtan Vandewoude zich bij Brown Paper Bag nog als een twijfelende atheïst, What Would You Do? heeft juist zowat een berustende evangelische natuurbelevingen ondertoon. Isbells heeft zichzelf hervonden en heeft haar meest volwassen en meest zelfbewuste plaat gemaakt.



Tracks:
1. Hold You (3:55) 
2. Away You Go (3:05) 
3. A Little Bit Longer [New Version] (5:08)
4. Close (4:49)
5. Turtles and Bird (4:38)
6. Brown Paper Bag (3:43)
7. Side by Side (5:07)
8. Big, Fat and Giant (3:52)
9. Four Things for Sure (2:42)
10. What Would You Do (7:28)

Staat er compleet op, 10% pars mee gepost. Met zeer veel dank aan de originele poster. Laat af en toe eens weten wat je van het album vindt. Altijd leuk, de mening van anderen. Oh ja, MP3 doe ik niet aan.

https://www.youtube.com/watch?v=XrHuXMxWsNg